Uljana repica je trenutno treća uljana biljka po važnosti u svetu, a zbog mogućnosti njenog plasmana interesantna je prerađivačkoj industriji.
U Srbiji se od 2000. godine javlja zainteresovanost proizvođača i otkupljivača za uljanom repicom , pa je i zastupljenost ove biljne vrste u našim atarima sve veća i poslednjih godina beleži se evidentan porast površina pod ovom uljano-proteinskom vrstom.
Raznolikost formi i sortimenta uljane repice omogućava joj uzgajanje u skoro svim klimatskim oblastima, a agrotehnički i ekonomski značaj, kao i intenzivno oplemenjivanje uljane repice u najrazvijenijim zemljama, omogućavaju da površine i prinosi repice stalno rastu. Iako je korišćenje ove biljke raznovrsno, najčešće se gaji radi semena iz kog se ekstrahuje ulje.
Osim ulja, koje je primarni proizvod i koga u semenu ima četrdeset do četrdeset osam odsto, uljana repica je značajan izvor belančevina. Visok sadržaj eruka kiselina u pojedinim sortama je omogućio primenu uljane repice i u industriji u vidu maziva. Metil estar, dobijen iz ovog ulja, uspešno se koristi za rad dizel motora.
Pored ovih, postoje i brojne druge prednosti gajenja uljane repice. Ozimoj uljanoj repici, kao i drugim ozimim biljnim vrstama smeta period letnjih suša i visokih temperatura, koje su u poslednjoj deceniji u više godina dovele do ogromnog gubitka prinosa i prihoda na gazdinstvima.
Posmatrajući agrohemijski aspekt, kod uljane repice se od ukupnog sadržaja kalijuma u biljci samo jedna petina nalazi u semenu, dok je ostatak u stablu, granama, ljuskama i lišću. Zaoravanjem žetvenih ostataka zemljište se obogaćuje organskim kalijumom, tj. sprečava se iznošenje, pa uljana repica predstavlja odličan predusev za biljke poput krompira, šargarepe i paradajza.
Kod nas se uljana repica seje u prvoj polovini septembra, a žetva se obavlja polovinom ili krajem juna u zavisnosti od klimatskih uslova. Setva se obavlja u vremenskom periodu kada u polju ima malo radova, što predstavlja prednost za organizaciju rada na gazdinstvu. Rano skidanje useva omogućava dobru pripremu zemljišta za naredne useve ili postrnu setvu nekih ratarsko-povrtarskih biljaka.
Takođe, uljana repica je poznata kao izuzetna medonosna biljka. Prema literaturi, u povoljnim godinama sa jednog hektara se može dobiti od sto do sto pedeset kg meda. Med od uljane repice spada u prvu klasu po kvalitetu. Pored meda, za pčelare je interesantna kao prva paša, a zbog velike količine polena dolazi do ubrzanog razmnožavanja i jačanja društava.
Uljana repica u svetu seje se na preko trideset miliona hektara sa tendencijom daljnjeg povećanja. Najveći proizvođači uljane repice su Kina, Indija i Kanada. Od evropskih zemalja najviše se seje u Poljskoj, Nemačkoj, Francuskoj i Velikoj Britaniji.
