Nikola Milovančev, pravnik i publicista iz Ljubljane je predočio da je logor koji se sada naziva „Staro Sajmište“ zapravo bio logor „Zemun“ i nalazio se na teritoriji nad kojom okupirana Srbija nije imala upravu, a brojne žrtve ovog logora bili su upravo Srbi sa područja Nezavisne Države Hrvatske.
Povodom teksta pod naslovom „Logor Staro Sajmište čeka da bude dostojno obeležen“, Nikola Milovančev pravnik i publicista iz Ljubljane, ukazao je na to da termin Staro Sajmište nije ni postojao, već da se zapravo radilo o logoru Zemun. On je naglasio da sve vreme dok je ovaj logor postojao, vlasti okupirane Srbije nisu imale nikakva ovlašćenja nad tim logorom, jer je Srbija bila s druge strane Save. Zamolili smo Nikolu Milovančeva da prokomentariše da li ima još nedoslednosti u sećanju na ovaj logor.
Logor Zemun nalazio se na levoj obali reke Save, naspram Savskog mosta, na mestu gde je 11. septembra 1937. otvoren Prvi beogradski sajam. Napušten nakon nemačkog bombardovanja Beograda 6. aprila, sajamski prostor se nalazio nekoliko kilometara od Zemuna, na teritoriji koja je ušla u sastav Nezavisne Države Hrvatske. Hrvatska je na zahtev Nemaca tu teritoriju ustupila i na njoj dozvolila uspostavljanje logora. Upravu nad logorom su imali nemački nacisti, ali su prema navodima Nikole Milovančeva, pravnika i publiciste iz Ljubljane, oružane snage Nezavisne Države Hrvatske imale su veliku ulogu u funkcionisanju ovog logora, pa su spoljašnju stražu oko logora činili upravo hrvatski vojnici. U početku je logor bio samo za srpske Jevreje, da bi se kasnije proširio i na druge političke osuđenike, komuniste, partizane i četnike. Za vreme okupacije blizu 8.000 Jevreja i 32.000 Srba je ugušeno u dušegupkama, streljano u Jajincima ili umrlo u samom logoru. Logor je bio aktivan od oktobra 1941. do jula 1944. godine. Logor “Zemun” je bilo centralno mesto holokausta i stradanja Srba, Jevreja i Roma u okupiranoj Srbiji.
