Osnovni preduslov za postizanje dobrih prinosa kod krušaka jeste zimska rezidba koja se izvodi već od novembra. U voćnjacima u kojima je nekoliko hiljada stabala još se ranije počinje jer ovaj posao se ne može da se završi do početka kretanja vegetacije.
Najveći problem predstavlja bujnost stabala zbog izostanka letnje rezidbe i ako je podloga u vidu sejanca divlje kruške. Ova podloga u većini evropskih zemalja, naročito u zapadnoj Evropi, davno je napuštena, ali se kod nas još uvek može naći u rasadnicima. Dunja kao podloga za krušku mnogo je lakša za rezidbu. Pre same rezidbe stabla krušaka trebalo bi da se prihrane ureom, borom, cinkom i vodotopivim mineralnim đubrivima sa više fosfora i kalijuma kako bi koren uskladištio ove hranjljive materije koje bi bile dostupne voćkama početkom vegetacije. Na primer, azot koji se doda ureom jedini je izvor ovog elemnta na početku vegetacije u proleće naredne godine i zbog njega će, takođe, voćka imati više snage, a i oplodnja će biti mnogo bolja. Poželjno je tokom novembra i decembra rasuti i stajnjak i NPK đubrivo sa više fosfora i kalijuma.
Isto tako, grane odrezane u zimskoj rezidbi uticaće na smanjenje gubljenja snage voćaka jer one koje ostanu do proleća, crpe energiju i doći će do slabije oplodnje rodnih pupoljaka. U slučaju mraza manje grana znači veću snagu voćaka i manje štete na cvetovima i formiranim plodićima, jer mnogo grana znači veće raspoređivanje energije i manje snage za borbu protiv niskih temperatura.
Može se rezati i na temperaturi nekoliko stepeni nižoj od 0, ali bi bilo dobro da nema inja na granama zbog lakšeg raspoznavanja rodnih i lisnih pupoljaka. Osnovni princip rezidbe je da se ostavi nekoliko skeletnih i poluskeletnih grana, nosača, na kojima se nalaze jednogodišnje i dvogodišnje grane. S obzirom na to da su sorte krušaka uglavnom na podlozi divlje kruške, odnosno sejancu, zaslugom stručnjaka i rasadničara koji, donedavno, nisu znali da proizvode krušku na podlozi dunje, danas imamo situaciju da se stablo mora rezati jače ukoliko se želi kakav takav rod. Divlja kruška je bujna podloga, dok je dunja manje bujna. Sejanac bolje podnosi mraz, sušu, kiselo zemljište, ali su plodovi lošiji, odnosno, teško je dobiti kvalitet kao na stablima sa dunjom kao podlogom. Uz to stabla na sejancu divlje kruške podložnija su alternativnoj rodnosti, odnosno slabom rodu, nakon prethodne rodne godine, naročito ako se dobro ne ishrane. Na vrhovima stabala važno je ostaviti više kraćih rodnih grančica sa rodnim, generativnim, pupoljkom na vrhu. Ne sme da se dozvoli formiranje „kapa“ na kojoj je mnoštvo vodopija koje se ne često ne mogu skroz odrezati pa ostane dosta rezova na čep koji su leglo za štetne insekte i spore gljivičnih bolesti. Tu nijedno zaštitno sredstvo ne može da ostvari dobar efekat.
