Na današnji dan pre 24 godine začule su se prve sirene koje su najavile NATO agresiju na Srbiju, odnosno tada Saveznu Republiku Jugoslaviju i pale su prve bombe.
Prema podacima Ministarstva odbrane Srbije tokom vazdušne agresije NATO ubijeno je 2.500 civila, među njima 89 dece i 1.031 pripadnik Vojske i policije. Prema istom izvoru, ranjeno je oko 6.000 civila, od toga 2.700 dece, kao i 5.173 vojnika i policajaca, a 25 osoba se i danas vodi kao nestalo. Ratni gubici NATO u ljudstvu i tehnici nikada nisu obelodanjenii. Tadašnje vlasti u Beogradu su tvrdile da je oboreno više desetina letelica, što nikada nije potvrđeno.
Gotovo da nema grada u Srbiji koji se tokom 11 sedmica agresije nije našao na meti. NATO je izvršio 2. 300 udara i bacio 22. 000 tona projektila, među kojima 37. 000 zabranjenih kasetnih bombi i onih punjenih obogaćenim uranijumom. Posledice po zdravlje stanovništva i ekološke posledice praktično su nemerljive. Razoren je veliki deo infrastrukture, privredni objekti, škole, zdravstvene ustanove, medijske kuće, spomenici kulture, hramovi, odnosno crkve i manastiri. Razoreno je oko 50 odsto proizvodnih kapaciteta Srbije i trećina elektroenergetskog kapaciteta zemlje.
Prvi navodni razlog za bombardovanje bio je to što je delegacija Jugoslavije odbila da potpiše sporazum u Rambujeu koji je ozbiljno ugrožavao suverenitet Savezne Republike Jugoslavije s obzirom na to da je NATO zahtevao ulazak na Kosovo i Metohiju i slobodno kretanje kroz celu teritoriju Jugoslavije. Tada je predviđen i referendum o samoopredeljenju, koji je kasnije ubrzao secesiju KiM. Drugi razlog je bila navodna zaštita Albanaca od etničkog čišćenja koje je opisivano kao humanitarna katastrofa, iako je kasnije dokazano da je masovno bekstvo Albanaca sa Kosova krenulo tek nakon što je otpočelo bombardovanje. NATO bombardovanju prethodile su ponude međunarodne zajednice. Lestvica zahteva svakodnevno je podizana, kako bi Srbija bila optužena da nije prihvatila sporazum.
Ono što je bio neposredan povod za bombardovanje je događaj u Račku – sukob policije i pripadnika OVK u selu Račak 15. janura 1999. godine, kada je Vilijam Voker proglasio pogibiju 45 pripadnika OVK masakrom nedužnih civila. Finski patolog Helena Rante potvrdila je tokom suđenja bivšem predsedniku SRJ u Hagu Slobodanu Miloševiću da je metodom parafinske rukavice utvrđeno da je na šakama tih ljudi bilo tragova nitrata koji su ukazivali na to da su ubijeni koristili vatreno oružje.
Operacija zavezničkih sila trajala je od 24. marta do 10. juna 1999. godine.
