Višnja je po prinosima i dohotku koji se od nje ostvaruje vodeća voćna vrsta u pojedinim delovima Srbije. Iako joj se u tehnologiji proizvodnje i zaštiti poklanja relativno velika pažnja, poslednjih godina ovu kulturu sve više ugrožava prouzrokovač ospičavosti lišća što izaziva znatno smanjenje prinosa i kvaliteta.
Simptomi ospičavosti lista višnje se manifestuju na lišću još pre berbe u vidu sitnih crvenkastih pega koje se u slučaju jačeg napada proširuju i spajaju, zatim deo lista ili ceo list požuti, nekrotira i prevremeno otpada. Do ovakvih šteta dolazi zbog toga što na početku vegetacije proizvođači svu pažnju posvećuju suzbijanju Monilije, dok sa primenom mera zaštite protiv ospičavosti lišća otpočinju tek nakon pojave upadljivih simptoma, što je vrlo često kasno. Simptomi na višnji se javljaju svake godine, ali u pojedinim godinama intenzitet oboljenja može biti toliko jak da višnja ostane bez lišća već krajem jula, ili u prvoj polovini avgusta. Tako visok intenzitet oboljenja povlači štete i u narednoj godini. Prve pege crveno-ljubičaste purpurne boje javljaju se krajem maja ili početkom juna meseca. U početku su pege sitne, neprimetne, kasnije postanu tamnije. Tkivo u centru pege često nekrotira, a ređe ispada. Pege se brzo šire, zahvataju veću površinu, a u slučaju da je vreme kišovito, na pegama se javlja beličasta prevlaka sporonosnih organa gljive, posle čega nastupa defolijacija. Inficirani listovi požute, pri čemu nekad žuti ceo list, a nekada samo polovina lista, pri čemu je druga polovina zelena. Takvo lišće po pravilu opada. Lisne peteljke, plodovi i pupoljci su ređe inficirani. Ukoliko dođe do njihove infekcije simptomi su slični kao na listovima. Često se dešava da nakon defolijacije nastupi retrovegetacija, kada tokom jeseni stabla ponovo olistaju, pa čak i procvetaju, što još više iznuruje voćku. Takva stabla tokom zime teže podnose niske temperature i lakše dolazi do izmrzavanja. U narednoj godini ili ne dolazi do formiranja roda ili je nizak rod lošeg kvaliteta.
Proizvođači međutim čine brojne greške u odbrani višnje od ospičavosti: relativno kasno otpočinju sa zaštitom višnje od ospičavosti (tek po pojavi prvih simptoma), a vrlo rano u vegetaciji prekidaju sa tretiranjem, izvode svega jedan do dva tretmana (prvi petnaestak dana nakon precvetavanja, a drugi 10-15 dana kasnije), što je nedovoljno, pogotovo u godinama sa većom količinom padavina u julu i avgustu mesecu, primenjuju neodgovarajuće/neadekvatne preparate, nakon berbe višnje ne primenjuju mehaničke mere zaštite, osušena stabla u voćnjaku i potpuno sasušene zasade ne krče pa oni predstavljaju izvore zaraze oboljenja i ne sprovode kasno jesenje tretiranje nakon berbe.
Pravilna primena fungicida u zaštiti višnje protiv ospičavosti lista podrazumeva da se prvi tretman vrši u vreme precvetavanja višnje, u vreme kada voćari obavljaju tretiranje protiv monilioznog sušenja cvetova i grančica. U toj fenofazi treba primeniti preparat koji istovremeno suzbija oba oboljenja. Zatim 12 – 14 dana kasnije treba izvšiti sledeće tretiranje. Ukoliko je godina kišovita obavezno obaviti i treće tretiranje. Ono što je posebno značajno je primena registrovanih/kvalitetnih fungicida.
Nakon berbe preporučuju se mehaničke mere zaštite u cilju uklanjanja obolelog, opalog lišća jer patogen prezimljava u opalom lišću i naredne godine, pri povoljnim vremenskim uslovima, može izazvati nove infekcije. Obolela pojedinačna stabla u zasadu koja su sasušena zbog dugogodišnje neadekvatne zaštite protiv ospičavosti treba iskrčiti kako ne bi predstavljala izvor novih zaraza. Nakon mehaničkih mera preporučuje se kasno jesenje tretiranje voćaka, odnosno primena preparata na bazi bakra.
