Šarplaninska varošica Gotovuša sa 1300 stanovnika srpske nacionalnosti u sastavu je opštine Štrpce, na jugu srpske Autonomne pokrajine Kosovo i Metohija, na severoistočnim padinama Šar-planine, sa obe strane gornjeg toka reke Lepenac i Gotovuške reke. Naselje je dobilo ime po gotovim, razrađenim poljima na koja su došli preci sadašnjih stanovnika Gotovuše.
Podno same Šar planine u sirinićkoj župi nalazi se Gotovuša koja je sastavljena od nekoliko mahala (naselja): Novo naselje, Đurđevi, Stojčevi, Petkičini, Zangini, Kostićevi, Repinovo i Kevkine. Okolina obiluje izuzetnim prirodnim lepotama. Na jugoistočnoj strani su: vrh Ljuboten, visok 2498 metara, Crni vrh, Gavranik, GLave, Kokošinje, Željkina voda, kao i izletište “Bela voda“.Prema dosadašnjim arheološkim ispitivanjima i otkrićima, teritorija današnje Gotovuše je bila naseljena više hiljada godina unazad. Tu su, pre svega, ostaci utvrđenja Gradište (Zidovnica), gde postoje tragovi vodovoda i kanalizacije, kao i nedavno otkriveni mozaik koji je pripadao crkvi iz 6. veka nove ere.
Gotovuša se prvi put pominje 1331. godine u jednoj od povelja srpskog cara Dušana Silnog, tada kralja. Kao i cela srednjevekovna Srbija, i Gotovuša najveći procvat doživljava upravo za vreme cara Dušana, Putem koji je povezivao carske gradove Prizren i Skoplje rolazio je veliki broj trgovaca koji su prodavali usoljenu morsku ribu i maslinovo ulje, a kupovali vino i vinovu lozu, koja je bila veoma zastupljena u ovom kraju.Srpski srednjevekovni vladari imali su svoje posede u Gotovuši, o čemu najbolje svedoče narodne pesme i sačuvana imena predela kao što su Careve livade i Careva glava.U Gotovuši stoje i dve crkve, iz 14., odnosno, 16. veka: crkva Presvete Bogorodice i crkva Svetog Spasa, na čijim su zidovima i najlepše i najočuvanije freske Sirinićke župe. Crkve su od izuzetnog značaja i pod zaštitom su Republičkog zavoda za kulturu Republike Srbije, kao vredno kulturno-istorijsko nasleđe. Po narodnom predanju, u Gotovuši su neko vreme bile čuvane mošti srpskog cara Uroša Nejakog, koje su kasnije prenesene u manastir Jazak na Fruškoj gori.Gotovuša nije potpala pod tursku vlast odmah posle Kosovske bitke već 66 godina kasnije.U opširnom katastarskom popisu 1455. godine, Gotovuša se beleži kao oblast Vuka Brankovića.Srpska vojska je oslobodila Gotovušu iz turskog ropstva 13. oktobra, 1912. godine. Prva škola u Gotovuši počela je sa radom 1897. godine, za šta je najzaslužniji njen prvi učitelj Rajko Urošević, po kome i škola danas nosi naziv.Prva zadruga u Gotovuši osnovana je 1931. godine, zahvaljujući zalaganju učitelja Milana Jevtića. Okolina Gotovuše obiluje izuzetnim prirodnim lepotama. Odmah iznad mesta su obronci i vrhovi Šar-planine. Na uzvišenju Čuka nalazi se simbol i zaštitni znak Gotovuše – krst visok 6 metara koji posećuje veliki broj ljudi iz svih krajeva Srbije i sveta. Začetnik i najzaslužniji čovek za razvoj turizma na Šar-planini bio je Stojko Dobrosavljević iz Gotovuše i po njemu prvi turistički objekat na Šar-planini nosi ime “Stojkova kuća“.Dom kulture je sagrađen odmah posle Drugog svetskog rata i u njemu se i danas organizuju razne kulturno-umetničke manifestacije. Čuvari narodne tradicije u Gotovuši su KUD “Mladost“, sa pevačkom grupom, koji pronose slavu Gotovuše i Srbije širom sveta sa nizom nagrada osvojenim na raznim takmičenjima.U Gotovuši se održava i niz folklornih manifestacija i narodnih običaja koji se čuvaju od zaborava: maskenbal “Vučari“, koji se održava na praznik Bele poklade, zatim Procka, Mavanje kumbara, Lazarice i Veligdan.Što se sporta tiče najpoznatija ekipa je FK Gotovuša – jedna od najboljih ekipa malog fudbala na prostoru Kosova i Metohije, sa velikim brojem osvojenih turnira i trofeja. Najpoznatije sportske manifestacije koje se organizuju u Gotovuši su: Turnir generacija “Cvetnica“, Noćna liga u malom fudbalu, košarkaški, odbojkaški i šahovski turniri.Gotovušani nemaju kud i ostaju na svojim ognjištima uprkos ogromnim pritiscima i napadima koje trpe preko dvadeset godina. Složni puno toga su uradili na obnovi svog sela i domova.Gotovuša je danas moderna šarplaninska varošica koja predstavlja simbol opstanka Srba na svojim vekovnim ognjištima na Kosovu i Metohiji.
