Reljef pojačava ili slabi klimatske elemente, pa tako značajno utiče na makroklimu nekog područja i mikroklimu pojedinog mesta. Zbog toga ima veliku važnost za voćarstvo. Pojedini elementi reljefa često su presudni kada se ocenjuje njegova prikladnost za voćnjak.
Toplotni režim položaja, vetrovi i vodni režim uveliko su pod uticajem reljefa, a može biti biti veći ili manji, zavisno od vrste položaja. Za uzgoj voćaka razlikujemo otvorene, zatvorene i zaštićene položaje. Otvoreni položaji su oni koji nisu zatvoreni ni s jedne strane. Na njima se mogu očekivati jaki vetrovi sa svih strana. Zatvoreni su sa svih strana okruženi brdima ili šumom. Oni su nepovoljni za voćke jer ne osiguravaju vazdušnu drenažu. Takve su kotline, tzv. vazdušna jezera, jer u njima stagnira hladan vazduh, pa dolazi do jačih promrzlina. Za uzgoj voćaka najbolji su zaštićeni položaji. Važno je da su zaštićeni sa strane odakle duvaju jači ili hladniji vetrovi. Takđe, poželjniji su blagi nagibi na uzdignutim položajima i uzdignuti platoi ako su zaštićeni s tih strana. Ravnice su manje prikladne, a udubljenja potpuno neprikladna.
Reljef bitno utiče na toplotni režim vazduha iznad sloja zemljišta i na toplotni režim pokrivača zemlje u voćnjaku. Zavisi uglavnom od ugla padanja sunčevih zraka. Ako padaju vertikalno, dolazi do jačeg zagrevanja tla i prizemnog sloja vazduha, dok ga kosi zraci slabije zagrevaju. U severnom umerenom pojasu najveća je akumulacija sunčeve toplote i svetla u drugoj polovini dana kada sunčevi zraci padaju s jugozapadne strane. Iz toga proizlazi da će, pri jednakoj strmini, jugozapadni položaj biti topliji nego jugoistočni. Na jugu sunčevi zraci padaju ravno. Na južnim nagibima biće prejako zagrevanje i isušivanje tla, pa na jugu za voćke mogu biti prikladni severni položaji. U severnim pak područjima, pogotovo ako je klima humidna (vlažna) ili perhumidna (izrazito vlažna), bolji su položaji okrenuti prema jugu. Dakle, svaka ekspozicija ima svoje povoljne i nepovoljne osobine, zavisno od toga u kojem se području nalazimo i koje voćke želimo da uzgajamo. Severni položaji odlikuju se manjim oscilacijama u temperaturama i većom relativnom vlažnošću vazduha, pa su na njima voćke manje izložene suši. Južni položaji imaju više toplote, bolje osvetljenje i jaču evaporaciju, odnosno evapotranspiraciju, pa na njima voćke više trpe od suše. Voće na južnim položajima dozreva ranije nego na severnim. U pojedinim područjima položaji na istoku ili severoistoku najizloženiji su vetrovima. U priobalnom području severni su najviše izloženi buri – severnom hladnom i suvom vetru. Zapadni se generalno odlikuju blažim prelazima u temperaturi između dana i noći, što je posebno povoljno u proleće kada krene vegetacija. Generalno, u humidnim područjima, gde je klima hladna, za voćnjake treba birati južne, jugozapadne i jugoistočne ekspozicije, a u semiaridnim i aridnim područjima severne i severozapadne, pa čak i severoistočne, ako položaje ne ugrožavaju hladni i suvi vetrovi.
U proleće, kada započne kretanje sokova i buđenje vegetacije, voćke imaju smanjenu otpornost prema mrazu. Zavisno od ekspozicije, nastaju različita oštećenja od kasnih prolećnih mrazeva. Čak i tokom zimskog mirovanja, postoje velike razlike u osetljivosti voćaka prema mrazu na pojedinim ekspozicijama. To je razumljivo jer na pojedinim ekspozicijama vegetacija počinje ili završava ranije ili kasnije.
Pojedine voćne vrste mogu se uzgajati do različitih nadmorskih visina, ali najbolji kvalitet postižu u određenim zonama. Na nagibima se povećavaju troškovi proizvodnje voća, jer je otežana ili čak onemogućena potpuna mehanizacija radova, pa čak i zaštita od bolesti i štetočina. Osim toga, nagnuti položaji izloženiji su štetnom uticaju suše i erozije.
