Specifičnost breskve je u prenošenju nove vegetativne mase na vršne delove grana i to usled nedovoljne svetlosti ili zbog iznurenosti grančica. Najčešće izumiru one koje su u prethodnoj vegetaciji imale plodove. Izraženim konkurentskim odnosima među grančicama, uglavnom izumiru one manje razvijene grane.
Osnovno pravilo kog se valja pridržavati je da se breskva, u toku formiranja krune, duže orezuje, a kasnije se skraćuje. Ukoliko se stablo više opterećuje rodom, utoliko je i rezidba kraća. Osim toga, neophodno je da se ostavi i veći broj sekundarnih grana. Letorastima iz prethodne vegetacije, ukoliko se ne orezuju, na donjem delu pupoljci ostaju nerazvijeni. Ukoliko su orezani na 4-5 pupoljaka iz svih će se razviti letorasti. U svakom konketnom slučaju trebalo bi prilagoditi rezidu, ali valja imati na umu da bujnija stabla se duže orezuju. Slično je i sa letorastima koji su pod oštrim uglom: oni koji su pod uglom od 45 stepeni pupoljci se razvijaju celom dužinom. Pošto su rodni pupoljci kod breskve na jednogodišnjim grančicama, težnja je da se rezidbom postigne što više novih letorasta koji na sebi nose cvetne pupoljke. Sa starošću stabla povećava se i količina vegetativne mase koju bi trebalo rezidbom ukloniti: na primer kod stabala koja tek počinju da rađaju uklanja se od prošlogodišnje vegetacije 20-30 %, a kod onih od 10-12 godina može se ukloniti i do 70% mase. Zato je važan i prirast grana u prethodnoj vegetaciji. U normalnim okolnostima breskve od 6 godina trebalo bi da imaju trećinu letorasta dužine 60-100 cm, dok starija stabla trećinu letorasta dužine 40-80 cm. Ukoliko je u prethodnoj vegetaciji prirast ispod ovih mera, potrebna je kraća rezidba radi obnove vegetativne mase i obrnuto.
Kod mladih stabala prvo se izaberu produžnice osnovnih grana. Ovi letorasti se retko prekraćuju, osim ako se sprečava izduživanje osnovnih grana u visinu. Tada se ostavlja jedna prevremena grančica, koja se razvija u polje, radi ravnomernije raspodele hranljivih materija, koje su pojačane ka vrhovima osnovnih grana. Ispod prekraćene grane trebalo bi na 15-20 cm ukloniti sve letoraste. Ovakvim načinom regulišu se i produžnice sekundarnih grana. Kod duge rezidbe breskve, rezidba na rod se sastoji u odabiranju mešovitih rodnih grančica koje se ne orezuju, a trebalo bi da su raspoređene 20-30 cm jedna od druge. Grančice koje su prethodno donele rod, a imaju u osnovi zamenu, sasvim se uklanjaju, ako nemaju zamenu prekraćuju se na nekoliko pupoljaka. Ovaj način se prepoučuje za bolji kvalitet plodova, duže iskorišćavanje zasada, visoke prinose i sl., ali samo gde su povoljni zemljišni uslovi.
Kod kratke rezidbe stabla za rod orezuju se prekraćivanjem rodnih grančica, ali tako što pored rodne grančice ostavlja se i njena zamena, da bi se naredne godine obezbedio dovoljan broj novih letorasta , koji se ostavljaju za rod. Nastoji se da se ostavljaju letorasti za rod bliže osnovnih grana. Oni se orezuju na 8-15 pupoljaka, zavisno od vitalnosti stabla, sorte i željenog prinosa. Odmah u blizini ovog letorasta, donji letorast se orezuje radi zamene 2-3 pupoljka, a gornji na 8- 15 pupoljaka. Naredne godine se sasvim uklanja grančica koja je prethodne godine donela rod. Ovo je prilično jednostavna rezidba, prikladnija je za starija stabla, manje vitalna, kao i za manje povoljne uslove ishrane i vlažnosti zemljišta. Važno je naglasiti, da sorte breskve kod kojih su cvetni pupoljci pri vrhu rodne grančice, nikako kratko orezivati, odnosno, rodne grančice se ne prekraćuju.
