Pravilo za veću dobit je jeftinija proizvodnja hrane za tov. Stalna je borba sa cenama mesa i mleka i novim načinima da smanjimo troškove njihove proizvodnje. Smanjenje kupovnih mogućnosti potrošača i konkurencija iz inostranstva, često nelojalna, primoravaju domaće proizvođače da nađu načina da cena koštanja mesa i mleka bude što niža.
U stočarskoj proizvodnji troškovi ishrane u ukupnim troškovima stočarske proizvodnje su izuzetno visoki. U zavisnosti od vrsta, odnosno kategorija stoke i koncepta ishrane, ti troškovi se kreću od 50-80%. Zato u kompleksu mera intenziviranja stočarske proizvodnje, posebno govedarska rešenja se traže u pojeftinjenju troškova proizvodnje i čuvanju krmnih biljaka i njihovoj proizvodnji na sopstvenom gazdinstvu. Proizvodnjom krme na savremeniji način kako jednogodišnjih tako i višegodišnjih vrsta i gajenjem međuuseva i njihovim korišćenjem u ishrani, učešće troškova ishrane opada. Smanjujući troškove ishrane, snižavamo cenu koštanja po kilogramu prirasta i ostvarujemo povoljniji finansijski rezultat, odnosno veću zaradu.
Kod nas u setvenoj strukturi kukuruz zauzima najveće površine, i kao ugljeno hidratno hranivo visoke energetske vrednosti čini osnovu obroka u ishrani domaćih životinja, i samim tim predstavlja najvažnije energetsko hranivo. Međutim, opšti potencijal kukuruza kod nas je nedovoljno iskorišćen. S jedne strane zbog niskih prosečnih prinosa koji su uslovljeni: neadekvatnim i nedovoljnim đubrenjem, neodgovarajućim sklopom biljaka, lošim izborom hibrida, malom primenom navodnjavanja i velike zakorovljenosti useva. Druga grupa uzroka od bitnog značaja za efikasnost iskorišćavanja kukuruza i ostalih žita u ishrani domaćih životinja je raspoloživi obim proteinskih hraniva potreban za nutritivno oplemenjivanje kukuruza da bi njegova energija došla do maksimalnog izražaja u proizvodnji stočarskih proizvoda. Potrebna količina proteina se zato nužno mora unositi kao gradivna komponenta za izgradnju tkiva, jer u suprotnom energetski i proteinski neizbalansiran obrok vodi rasipanju energije a to znači povećan utrošak hrane po jedinici proizvodnje. Pošto je kukuruz najčešće osnovna hrana, to znači povećan utrošak kukuruza po jedinici proizvodnje – najčešće praćen slabijim kvalitetom proizvoda. Posmatrano zajedno oba faktora (neadekvatna agrotehnika i loša primena) utiču da po jednom uslovnom grlu dolazi znatno više obradive površine nego što je to potrebno.
Kad je u pitanju govedarska proizvodnja problem se može ublažiti kvalitetnom kabastom hranom, koja je pripremljena od leguminoznih biljaka bogatih proteinima (lucerka, crvena detelina, žuti zvezdan, soja, grašak, grahorica itd).
