U procesu sakupljanja polena solitarne pčele vrše ukršteno oprašivanje, što omogućava kvalitetniji i veći rod voća. Sve aktivnosti u životu solitarnih pčela obavljaju pojedinačne plodne ženke koje su ujedno i matice i radilice. Zasnivaju svoja gnezda u šupljinama barske trske kojom su se nekad pokrivali krovovi kuća.
Sve aktivnosti u životu solitarnih pčela obavljaju pojedinačne plodne ženke koje su ujedno i matice i radilice. Uloga mužjaka je samo da oplodi ženke. Svaka ženka tokom aktivne sezone živi sama i pojedinačno zasniva gnezdo u kojem ostavlja potomstvo nakon čega ugine. To znači da nikad ne dočekaju svoje potomstvo koje će se razviti narednog proleća, odnosno imaju jednu generaciju godišnje, univoltne su. Ne proizvode med ni vosak. Odrasle jedinke pojavljuju se u rano proleće sa pojavom kraćeg ili dužeg perioda toplog vremena i obimnijih cvetanja biljaka, pre svega voća.Solitarne pčele nisu u kompeticiji sa medonosnom pčelom ili bumbarima. Naprotiv, njihovim zajedničkim radom povećaće se broj zametnutih plodova u voćnjacima.
Zasnivaju svoja gnezda u šupljinama barske trske kojom su se nekad pokrivali krovovi kuća, u šupljinama starog drveća, u pukotinama i otvorima starih drvenih ili neomalterisanih kuća. Ženka solitarne pčele nađe tunel pogodan za zasnivanje gnezda, a zatim na dnu tunela napravi pregradu od blata. Ženke donose polen i nektar u gnezdo i na tu masu polažu jaja, zatvaraju ćeliju vlažnom zemljom, a zatim grade novu ćeliju u nizu. Na ulazu u tunel ostavi 2 cm slobodnog prostora za uletanje i izletanje i na kraju otvor zatvori debelim čepom od blata. U odgovarajućem tunelu pčela može da izgradi 6-8 ćelija, a može izraditi i do 15 ćelija, zavisno od dužine tunela. Najpogodniji je tunel dužine oko 15 cm, a najpogodniji je promer (širina) otvora 8-10 mm. Mogu da se gnezde jedne pored drugih, svaka za sebe, u manjim ili većim populacijama, ali bez ikakve međusobne kooperacije ili antagonizma. Ova osobina se naziva gregarnost. Iz jaja se u zavisnosti od temperature, za nekoliko dana izlegne larva koja se aktivno hrani. Kad potroši hranu, zrela larva se ulutkava u kokon. Do kraja avgusta u kokonima su odrasle jedinke koje kao takve hiberniraju tokom zime i gnezdo napuštaju u proleće.
Kućicu sa cevčicama trske smestiti u sredinu voćnjaka, tako da divlje pčele koje lete 200 – 250 metara mogu oprašivati sve voćke. Ulaz u kućicu zaštititi mrežom od žice, kako bi sprečili kosove i druge ptice da uništavaju kokone u trskama. Pčele su osetljive na pesticide, pa ako nije organski voćnjak, treba napraviti kućicu koja se može zatvoriti i tretmane vršiti uveče, kada pčele ne lete. Ponekad pčele treba malo prihraniti medom, naročito ako izlaze, a u blizini nemaju dovoljno rascvetalih voćaka i drugih biljaka. Svake godine treba na vreme dodavati nove cevčice trske, a staru trsku odstranjivati. U blizini staništa za pčele postaviti pesak i vodu, da ne gube vreme na traženje materijala za zidanje ćelija u trsci. U većim voćnjacima, postavljaju se snopovi sa trskom na svakih 30 m.
Solitarna pčela leti pri nižim dnevnim temperaturama nego medonosna pčela. Efikasnost pri oprašivanju voćaka jedne ženke solitarne pčele može se usporediti sa efikasnošću 120 medonosnih pčela. Za oprašivanje jednog hektara komercijalnog zasada jabuke potrebno je 500 ženki solitarne pčele, ili tri košnice medonosnih pčela s ukupno 60.000 radilica.
